The day after

Enigszins brak zit ik om 06.30 uur aan de koffie. Helaas was vandaag wel mijn wekker op tijd afgegaan. Het was een geslaagd feestje, maar wel een minder geslaagde nacht met Julie. Zodra Julie ook maar even uit haar ritme wordt gehaald, wordt ze ’s nachts continu wakker. Julie, die overdag nooit wat merkt van zo’n gebroken nacht, zit weer vrolijk mee aan de koffie/thee. Het huis is nog een aardige puinhoop, maar dat maakt Julie niks uit. Ze kijkt weer vrolijk naar al die slingers. De hele woonkamer ligt bezaaid met alle uitgepakte cadeautjes van gister. Ik hoor de vader van Julie zeggen: “we moeten wat van haar cadeautjes wegzetten, want ze kan nooit met alle speeltjes tegelijk spelen.” Julie is inmiddels in haar berg met cadeautjes gekropen. Ieder speeltje en cadeautje dat ze gister heeft gekregen glijdt door haar handen. Echt alles krijgt haar aandacht. Dat is best een moeilijke keuze welk speeltje moet ik nou een tijdje wegzetten? De houten bakfiets, waar ze nog net iets te klein voor is, belandt in de bijkeuken. Julie is achter me aan gekropen en wijst met haar vingertje naar de bijkeuken en het woordje “die” klinkt als een echo. Zodra ik de bakfiets weer tevoorschijn haal is de echo verdwenen en kruipt Julie tevreden voorin in haar bakfiets samen met nog een ander cadeautje haar babypop. Hetzelfde gebeurt als ik een ander speeltje pak en wil weg zetten.

Het huis wordt opgeruimd, de vaatwasser draait volle toeren. De slingers en ballonnen mogen nog even blijven hangen. Julie vindt ze zo prachtig en zo kan ze er nog een weekje van genieten. Alle speeltjes krijgen een plekje in huis, binnen handbereik van Julie. Ik had altijd al veel speeltjes voor Julie, maar nu is mijn huis toch echt veranderd in een groot speelparadijs. Julie is niet echt een hulp bij het opruimen, want zodra we iets een plekje hebben gegeven, gooit Julie het of alweer op de grond of ze trekt het weer tevoorschijn. Ach, wat maakt het ook allemaal uit, zolang Julie er maar van kan genieten!

1 jaar.

Het lijkt allemaal zo ver weg zo eerste jaar. Voor je gevoel is Julie nog steeds je kleine baby en opeens is het zover, Julie wordt alweer 1 jaar oud en dan zou ze volgens de volksmond een echte dreumes zijn en baby af. Een feestje dat werd het. Een hele organisatie en dat voor zo’n moeder als ik. Toch vind ik dit eigenlijk allemaal wel leuk, De taart uitzoeken, de prinsessen bekertjes, de ballonnen en de slingers, etc. Wel een beetje krom want op de dag voor Julie haar verjaardag ben ik samen met haar de verjaardagsbenodigdheden aan het inslaan. Haar bestelde prinsessen taart aan het ophalen en om Julie in haar wagen een beetje zoet te houden geef ik haar wat slingers in haar handen die ik dadelijk moet afrekenen bij de kassa. Nu kan het nog, Julie wordt pas 1 jaar oud.

Ik kon niet wachten totdat Julie ’s avonds in haar bedje lag, maar het was alsof ze het merkte want uit gerekend nu kreeg ik haar er niet in. Eindelijk om 19.00 uur zat er zoveel zand in haar ogen dat het versier werk kon beginnen. De snoepzakjes vullen met snoep, de ballonnen en de opblaasbare slingers opblazen, de taart versieren, daarna alles ophangen en een echte verjaardagsstoel maken. Zo eentje waar op de achterkant komt te staan: Ik ben lekker 1 en jullie lekker niet! Alles hing en hoeveel het ook leek toen ik de versiering kocht hoe weinig het nu leek. Alle winkels en tankstation afgereden, maar helaas tevergeefs. Dan maar morgen even snel tijdens een slaapje van Julie.

06.30 uur 16 juli 2006, Julie is jarig en voor het eerst ben ik eerder wakker dan mijn wekker (Julie namelijk). Julie had besloten om uit te slapen tot wel 07.30 uur en toen werd ze wakker. Meteen was het een feestje: ontbijt op bed, cadeautjes en een prachtige muziek kaart. Heerlijk nog even zo rustig met zijn drietjes. Julie werd helemaal blij van haar muziek kaart ook de cadeautjes van haar papa en mama werden met open handjes ontvangen. Hoewel de aandacht bij het openmaken van cadeau nummer twee alweer weg was. Eenmaal beneden in de woonkamer keek Julie haar ogen uit naar alle versieringen. Een prachtig gezicht om te zien. Het verjaardagsfeestje barstte ’s middags los, zoveel visite en zoveel cadeau’s. Julie kreeg de smaak al helemaal te pakken met het uitpakken van al haar cadeau’s. Eindelijk het taart moment. Hoe lang we wel niet geoefend hadden met kaarsje uitblazen was het nu toch te moeilijk. Julie moest eerst even een kwartiertje staren naar haar taart en bijkomen van het verjaardagslied. Is ook een hele omschakeling natuurlijk van cadeaupapier verscheuren, naar kaarsje uitblazen. Na een beetje hulp met uitblazen, valt Julie heel voorzichtig haar taart met beleid aan. Enkel een paar likjes, maar kennelijk toch te zoet want Julie wilde niets liever weer verder gaan met haar cadeau’s. Een geweldig feestje. Van alle opwinding werd er niet meer gegeten en geslapen. Ze genoot echt van alle aandacht en uiteindelijk toch te moe en dan toch maar naar bed, terwijl je eigen feestje gewoon doorgaat. Geweldig toch.

Julie is 1 jaar. Wat klinkt dat alweer oud. Een jaar geleden is ze geboren . Het lijkt zo kort geleden en toch klinkt het nu juist lang geleden. Een jaar lang ben ik alweer moeder en ik moet zeggen wat vind ik het toch leuk. Het gaat me gelukkig wel wat beter af dan een jaar geleden! Wat zal zo tweede levensjaar met zich meebrengen? 1 jaar zou ik schrijven, maar na vele verzoeken zal ik toch maar een jaartje langer doorgaan.

Vakantie; deel 2:

Omama:

Alsof het zo had moeten zijn. De vakantie liep bijna in het water. Naar huis gaan wilde ik echt niet, dan alsnog toch maar naar Frankrijk? Als ik eenmaal iets in mijn hoofd heb moet het de laatste tijd ook echt zo gaan. De vader van Julie kwam met een geweldig idee; Bel je oma op, die vind het vast heel leuk als haar kleinkind en haar achterkleinkind komen logeren. Nee had ik, ja kon ik krijgen, dus zo belde ik de omama van Julie op die nog maar net terug was van haar reisje naar Frankrijk. Nee was nog geeneens een optie. Omama vond het geweldig dat we kwamen en ik vond het eigenlijk heel leuk om de rest van de week bij oma door te brengen. Weer zo vertrouwd plekje waar ik als klein meisje vaak was. Urenlang spelletjes met oma spelen, lekker op oma’s heerlijke bank liggen, de heerlijke gehaktballetjes en niks hoeft en alles mag van deze superoma.

Waardoor het precies kwam weet ik niet; de rust die er bij oma heerst, de lange vingers van omama, het heerlijke speelkleed buiten in de tuin, haar nieuwe speeltje uit frankrijk (het franse koeiegeluid) van omama, mijn lieve nichtje Sterre die uren met Julie aan het spelen was, de strandbezoekjes die nu wel heel makkelijk waren omdat het maar 5 minuten fietsen was, maar Julie sliep nog meer dan ze ooit had gedaan. Tijdens Julie haar slaapjes zat ik voor het eerst met een babyfoon in mijn handen beneden lekker buiten in de zon te genieten. Lastig hoor zo’n babyfoon vertrouwen. Ik vind het maar niks zo ding. Toch was het ook wel weer heel grappig om door zo ding te horen hoe je kindje langzaam wakker word. Het was een prima afsluiter zo deze week. Echt genoten en toen ik thuis kwam had ik heimwee en wilde ik het liefst meteen weer terug naar mijn lieve oma en de lieve omama van Julie.

Vakantie; deel 1:

Terug naar mijn roots.

Van de ene drukte zou ik in de andere drukte vliegen. Gelukkig had ik nog net 1 weekje vrij kunnen regelen voordat ik aan mijn nieuwe baan begon. Dat ene weekje moest dan ook gevierd worden met een weekje weg. Frankrijk daar wilde ik naar toe. Ik vergat alleen even dat je toch een hoop moet regelen voor zo’n weekje. Hond die zijn inentingen moet hebben, Julie die nog steeds geen eigen paspoort heeft en natuurlijk ook de vader van Julie die helemaal geen vrij had in deze week. Een onmogelijke taak dus. Gelukkig was het mooi weer in Nederland. Thuis blijven kon ik niet en wat een geluk ik kon terug naar mijn geboorteplekje. Daar gingen we dan met de Julie mobiel helemaal afgeladen op naar onze vakantie.

Hoewel we werden ontvangen met een barbecue en de buitenlucht verrukkelijk was, was het voor Julie niet echt een feestje de eerste avond. Het huis was vreemd het bedje kende ze niet, teveel leuke gezichten, etc. Om 23.00 uur sliep Julie nog niet. Het was mijn eerste keer en gelukkig werd ik gesteund door de vader van Julie, maar ik heb Julie voor het eerst weg moeten leggen en haar moeten laten huilen. Verschrikkelijk vond ik het gelukkig bleef het bij die ene keer en hield het huilen snel weer op. Julie sliep haar slaapjes daarna weer zoals ik gewend was. Het voordeel was dat ik nu tijdens haar slaapjes buiten kon zijn. Buiten in de natuur en in de zon. Helemaal tot rust kwam ik. Julie die genoot met mij mee. Een enorme tuin waar ze vrij in rond kon kruipen. Heel veel bloemetjes waaraan ze kon ruiken. De lavendel waar je eigenlijk rustig van moet worden, maar waar Julie wild van word. Het mierennest waar ze onder het toeziend oog van haar moeder in zat te spelen. Ik zei nog lachend: “Kijk er loopt een mier over haar arm en ze probeert hem te pakken met haar kleine vingertjes.” 1 seconde niet kijken en zag toen dat mijn lieve Julietje verdween onder de mieren. De eendenvijver voor de deur met al die eenden en ganzen die gewoon uit je hand eten en soms ook een vingertje mee namen. Een paar keer kwaak zeggen en het was mij alweer duidelijk dat Julie naar de eendjes wilde. In een schuurtje stond een bolderkar daarmee kon ik heerlijk wandelen op de plekken waar ik vroeger ook zoveel had gelopen. Samen met Julie in de bolderkar op zoek naar mijn oude vertrouwde favoriete plekjes. Het gaf me een geweldig gevoel van binnen. De fietstochtjes door de natuur, want gelukkig was ik zo slim geweest om het fietsstoeltje mee te nemen. Julie op het soldatenpad. Het heel korte bezoekje naar een heel bijzondere vrouw in mijn leven, eindelijk kon ik Julie aan Stapie showen. ’s Avond oog in oog staan met een enorm hert. Het zegt jullie waarschijnlijk allemaal niks maar voor mij was het allemaal zo bijzonder.


Alles was veel tekort en helaas werd mijn tripje naar mijn geboorteplaats nog korter dan gepland, maar ik heb er enorm van genoten en alles gedaan wat ik wilde doen.

Gek op het strand.

Dat Julie gek is op zand dat wisten we inmiddels wel. Moesten we dan toch maar eens die rit gaan maken naar het echte strand! Het is best een onderneming. Julie is namelijk een enorme slaaphoofd. 1,5 uur tot 2 uur kan ze wel wakker blijven, maar daarna word ze moe en dan wil ze gewoon nog slapen. Sla je die slaapjes over, nou dan heb je de poppetjes aan het dansen. Een heel druk kindje, die vervolgens helemaal niet meer wil slapen, dus ook niet ’s nachts. Erg fijn is dat kan ik je vertellen. Gevolg ik probeer me toch echt aan een regelmatig ritme te houden, waarbij nog drie slaapjes zijn inbegrepen. Je komt hiermee in de problemen als je die dag wat moet doen wat buiten Rotterdam is. Zoals verjaardagen, feestjes en zoals laatst het kraamfeestje van Julie haar nichtje Donne.



















Een hele rit naar Amsterdam op een mooie zomerdag voor een kort kraambezoekje.
Laten we er dan maar meteen een dagje strand van maken. Iedereen op het kraamfeest verklaarde ons voor gek. Urenlang in de file zouden we gaan staan en als je dan eindelijk uit de file was zouden we ook nog eens op een overvol strand aankomen. Nee, het zou allemaal niks worden en al zeker niet voor Julie. Toch bleef ik koppig volhouden. Julie lag lekker in de auto te slapen en ik wilde persé haar allereerste dagje naar het strand doorlaten gaan. Niks file. We konden gewoon doorrijden tot aan het strand. Helemaal geen lange stukken door de duinen en op het strand hadden we alle ruimte die we maar wilden.





Julie vond het strand geweldig. Alleen de geur van de zee alleen al maakte haar helemaal gelukkig en bij het zien van al dat zand viel haar mond spontaan open. Een kleed werd uitgestald, Julie haar strandemmertje en schepjes werden op een hoopje gegooid. Kleren en luier uit en toen eindelijk naar al dat water. De eerste keer door de golven springen, de eerste keer met je voetjes in zeewater, de eerste keer een schelpje gevonden op het strand, het eerste zandkasteel. Julie genoot van alles. Lekker overal naar toe kruipen, in plasjes met water spelen, de zandkastelen van haar papa stukmaken, op haar mama klimmen, maar het leukste wat Julie vond om te doen was; op haar hoofd staan of wilde ze gewoon haar billen met zand erop aan iedereen showen. Aan 1 stuk door schaterde ze van de lach. Helemaal als ze zo op haar hoofd ook nog eens haar papa en mama op hun kop zag en dan ook nog even zwaaien met het hand tussen de beentjes door.

Het was zo’n succes dat we de volgende dag weer naar het strand zijn geweest en er zullen vast nog vele stranddagen volgen.

Op zoek naar verkoeling.

Heerlijk zo’n warme zomer, zou ik normaal gesproken zeggen. Hoe warmer hoe beter. Lekker op een terrasje zitten, salade geitenkaas eten, genieten van een glaasje rosé, hele dagen naar het strand, tot diep in de nacht buiten in de stad zwerven en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Wat is mijn leventje dan toch een hoop veranderd! Het is een prachtige zomer en dit jaar hoef ik gelukkig niet vanwege mijn zwangere lichaam te schuilen voor de zon. Toch komen mijn zomerse favoriete bezigheden nu minder ter sprake. Ik zeg niet dat het niet mogelijk is, maar het is wel een hoop geregel als je al het bovenstaande nog zou willen doen als mama zijnde van een bijna 1 jarige dochter. Hoe warmer hoe beter, zei ik vroeger altijd. Nu zeg ik waar kan ik wat verkoeling vinden in deze hitte. Gelukkig dat veranderingen in je leven heel erg leuk kunnen zijn.


Lekker een stuk fietsen met Julie voorop, uren op mijn balkonnetje verslijten in de zon terwijl Julie in haar zandbak speelt en met de extreme hitte haar zandbakje multifunctioneel gebruikt als zwembadje, drie keer per dag douchen of in bad, het strandje van de plas bezoeken, de grasvelden met de bloemetjes en de schaduw onder de bomen, de overheerlijke diksap, de verkoeling ’s avonds door te skaten, wandelen en varen op de plas. Ik geniet volop van al mijn nieuwe bezigheden. Heerlijk vind ik het als ik Julie weer zo makkelijk wit bloot jurkje kan aantrekken, maar ook weer net zo makkelijk kan uittrekken. Eindelijk eens geen luier aan die lieve billetjes van Julietje, nee veel liever een beetje zand of een grasspriet. Het kostte heel even tijd voordat ik alle zomerse benodigdheden onder de knie kreeg, wat je allemaal wel niet moet meenemen als je even op zoek gaat naar dat stukje verkoeling. Alleen voor het zonnebrand smeren heb ik nog wat oefening nodig. Gelukkig heeft mijn stoere dame lang niet zoveel last van haar tranende oogje, als ik.

Mijn oude favoriete bezigheden, zijn nu toch even wat minder favoriet geworden, behalve dan de rosé, want die word door deze borstvoedende moeder, zodra haar dochter in bed ligt, gewoon weer gedronken als diksap.