Je vriendinnen, je buurvrouw, maar zelfs onbekende mensen van de straat of in de winkel. Iedereen die het je vraagt: wanneer komt nummer twee? In mijn kinderloze periode werd mij nooit gevraagd wanneer komt nummer 1. Nu Julie er is vraagt iedereen het. Het begon al toen Julie nog geen 1 jaar oud was. Ik liep met wallen onder mijn ogen op straat met een huilende baby in de wagen en een oud vrouwtje op straat zei tegen mij; wanneer komt er een broertje of zusje voor dit lieve meisje. Vriendinnen waarvan hun kindje jonger is dan Julie lopen alweer te spugen boven de wc en vragen dan aan mij ben jij alweer zwanger? Zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik ben er wel even bij stil gaan staan en de andere moeders en niet moeders gaan observeren. Ik ben er nog steeds niet achter wat het toch is dat er met je eerste kind er ook een tweede moet komen. Ik heb maar zelden iemand aan een moeder van twee kinderen horen vragen wanneer komt nummer drie? Wel valt dan soms de vraag komt er nog een derde of niet? Alsof het maar gebruikelijk is dat er na nummer 1 sowieso nummer twee komt.
Nee, er komt denk ik geen nummer twee. Met in mijn achterhoofd, ben nog steeds aan het revalideren van mijn traumatisch bevalling, mij niet gezien. Dan krijg je het volgende verwijt naar je hoofd gesmeten; Ach wat zielig dan krijgt je dochter helemaal geen broertje of zusje. Daarmee heb ik gelukkig mazzel en zeg dan Julie heeft al een hele lieve grote zus, meer dan genoeg. Toch lijkt het nooit te stoppen die vraag wanneer komt nummer twee, misschien moet Julie gewoon wat ouder worden en dan stopt het vanzelf.
Julie is ziek en ik ben zo ontzettend moe en volgens mij ook ziek aan het worden. Kan bijna mijn bed niet uit komen. Dat is pas zwaar moeder en ziek zijn. Je voelt je nog ellendiger dan ooit. Uitzieken zit er niet bij met als gevolg blijven aan kwakkelen. Na drie weken gaat het weer wat beter. De zon schijnt. Samen met Julie breng ik een bezoekje aan de vrouw met de magische handen. Eerst even een bloemetje kopen, gele tulpen, want daar is oma zo dol op. Ik loop bij de vrouw met de magische handen naar binnen en laat met trots de mooie tulpen zien. Asjeblieft voor jou. Als reactie krijg ik te horen: lieve roos ben je zwanger, je koopt namelijk nooit bloemen voor me.
Lieve familie, vrienden, buren en andere lieve mensen, Bij deze nummer twee komt er toch heel onverwachts aan!
