Roselie

Verloskundige en moeder van Julie-Janne en Lili-Rose.

30.7.07

Als ik dat had geweten…..


Als ik had geweten dat 1 lolly per dag mij af zou helpen van die verschrikkelijk zwangerschap ochtendziekte, nou dan had ik het wel geweten. Wees eerlijk, welke vrouw houdt er nou niet van een lolly.
Ik ben er in ieder geval dol op.

Het blijkt dus echt te kunnen. 1 Preggie Pop per dag en je misselijkheid is meteen verdwenen. Het zijn lolly’s die gemaakt zijn op basis van essentiële oliën, aromatherapie en natuurlijk ingrediënten. Komt er ook nog eens bij dat ze gezond voor je zijn, want er zit gewoon ijzer en calcium in. Mijn favoriete smaak zit er helaas niet bij, drop. Je koopt ze per zakje van 7 lolly’s met verschillende smaken; spearmint, pepermunt, citroen, gember, aardbei, sinaasappel en lavendel.

Opnieuw zwanger worden om uit te proberen of het werkt, dat gaat toch echt niet gebeuren! Uit nieuwsgierigheid heb ik de smaak lavendel geprobeerd. Ik was niet misselijk, maar toch werd mijn maag er iets rustiger op. Het smaakt echt naar lavendel en dat is toch niet mijn eerste keuze als ik een lolly koop, maar goed als je misselijkheid verdwijnt dan maar een lavendel lolly. Citroen bewaar ik voor de bevalling kijken of het ook helpt tegen “bevalling misselijkheid”

Dus als iemand last heeft van ochtendziekte/ misselijkheid, probeer ze dan eens uit en laat mij weten wat je er van vindt en of het werkt.


www.bellypops.eu

16.7.07

2 jaar.


Vorig jaar oefende we nog op kaarsjes uitblazen, nu waren de vingertjes aan de beurt. Moeilijk hoor met 1 handje twee vingertjes omhoog krijgen, 1 vingertje van iedere hand lukt veel beter. Julie is twee jaar en wat is ze toch wijs. Ze wist dat ze een feestje kreeg en wat voor een feest nog groter en nog drukker en nog meer kado’s. Het is niet te hopen dat het ieder jaar groter en meer moet worden. Julie had het in ieder geval prima naar haar zin. Kaarsjes uitblazen ging prima, wel een beetje tranen toen haar prachtige verjaardagstaart werd stuk/ aangesneden. ’s Avonds in bed verteld mijn lieve meisje me; “mama Julie is twee jaar, feestje leuk.” Nou daar doe ik het dan graag voor.

De dag na het feest was haar echte verjaardag en moest Julie trakteren op samenspel. Dit was voor Julie helemaal een geweldig feest. Voor de a-creatieve mama van Julie iets minder. Ik moest wel een traktatie verzinnen. Een gezonde tractie die ook nog leuk is. Grrr en dat krijg ik nu ieder jaar. Het uitdelen was geweldig, de verjaardagshoed was nog het leukst van allemaal.












Julie; “ mama Julie is nu echt 2 jaar en haar twee vingertjes vliegen de lucht in.”

2.7.07

Je hebt een keuze, wel of geen echo.

Eigenlijk is het nog niet zo heel lang dat de zorgverzekeraars 2 echo’s vergoeden. Toch is het nu al zo normaal dat je in het begin een termijnecho krijgt en bij 20 weken nog een uitgebreide echo erbij. Deze laatste echo word vaak als leuk beschouwd, ter vervanging van een pretecho heb ik wel eens een moeder, zwanger van haar derde, horen zeggen. Wat ik ook vaak hoor vallen is: Leuk en nog vergoed ook (in de volksmond ook wel gratis genoemd) of kunnen we dan ook het geslacht zien. Ja, je kunt het geslacht zien, maar nog wel veel meer ook en daar staan veel mensen niet bij stil. Toch is het de bedoeling van deze 20 weken echo dat je baby goed word nagekeken, structureel nakijken noemen ze dat. Dat hierbij wel eens een slechte uitslag naar voren komt of een iets afwijkend beeld, daar staan toch de meeste mensen niet bij stil en dan opeens is deze echo niet meer zo leuk.
Je hebt dus een keuze en ook ik heb een keuze. Zou ik het wel of niet doen. Bij Julie hebben we zo’n echo gedaan, omdat de vader van Julie dit heel graag wilde. Nu snapt hij mijn denkwijze iets beter en laat het aan mij over. We gaan het toch doen, maar niks geen pret. Ik ga met lood in mijn schoenen naar de echo toe. Uitgerekend de mensen voor ons komen niet zo vrolijk de kamer uitlopen. Dit zorgde er bijna voor dat ik regelrecht weer weg wilde lopen. We willen niet weten wat het word, dus bijna de gehele echo zitten we met de ogen dicht. Alles is goed hoor ik de echograaf zeggen en ik zie een glimlach op het gezicht van de vader van Julie verschijnen. Vol trots houd hij zijn eerste foto van zijn kindje in zijn handen en ik, ik ben blij dat het achter de rug is.
Nu gewoon verder zwanger zijn.