Je hebt een keuze, wel of geen echo.

Eigenlijk is het nog niet zo heel lang dat de zorgverzekeraars 2 echo’s vergoeden. Toch is het nu al zo normaal dat je in het begin een termijnecho krijgt en bij 20 weken nog een uitgebreide echo erbij. Deze laatste echo word vaak als leuk beschouwd, ter vervanging van een pretecho heb ik wel eens een moeder, zwanger van haar derde, horen zeggen. Wat ik ook vaak hoor vallen is: Leuk en nog vergoed ook (in de volksmond ook wel gratis genoemd) of kunnen we dan ook het geslacht zien. Ja, je kunt het geslacht zien, maar nog wel veel meer ook en daar staan veel mensen niet bij stil. Toch is het de bedoeling van deze 20 weken echo dat je baby goed word nagekeken, structureel nakijken noemen ze dat. Dat hierbij wel eens een slechte uitslag naar voren komt of een iets afwijkend beeld, daar staan toch de meeste mensen niet bij stil en dan opeens is deze echo niet meer zo leuk.
Je hebt dus een keuze en ook ik heb een keuze. Zou ik het wel of niet doen. Bij Julie hebben we zo’n echo gedaan, omdat de vader van Julie dit heel graag wilde. Nu snapt hij mijn denkwijze iets beter en laat het aan mij over. We gaan het toch doen, maar niks geen pret. Ik ga met lood in mijn schoenen naar de echo toe. Uitgerekend de mensen voor ons komen niet zo vrolijk de kamer uitlopen. Dit zorgde er bijna voor dat ik regelrecht weer weg wilde lopen. We willen niet weten wat het word, dus bijna de gehele echo zitten we met de ogen dicht. Alles is goed hoor ik de echograaf zeggen en ik zie een glimlach op het gezicht van de vader van Julie verschijnen. Vol trots houd hij zijn eerste foto van zijn kindje in zijn handen en ik, ik ben blij dat het achter de rug is.
Nu gewoon verder zwanger zijn.