Tandjes

Wat gaat het toch snel allemaal met die kleintjes. Is net tand 1 tevoorschijn volgt een paar dagen later tand twee alweer. Dat betekende shoppen, want ik had me laten vertellen, zodra de tandjes verschijnen moet je gaan poetsen. Ik keek mijn ogen uit, wat heb je veel tandenborstel keus voor die kleintjes. Allemaal heb ik ze door mijn handen laten glijden. De meest leuke designs, maar op het eind heb ik toch maar heel verstandig voor een handige praktische tandenborstel gekozen. 1 kant is de borstel en de andere kant is de bijtring. Ook nog natuurlijke tandpasta aangeschaft en jawel hoor poetsen maar. Nou dat is nog een behoorlijke klus, als je dat op een serieuze manier wilt aanpakken. Hoe krijg je je kindje zover dat ze haar mondje open doet en daarna hoe krijg je haar zover dat ze met een beetje water haar mond spoelt en dan de tandpasta weer uitspuugt. Gelukkig is Julie dol op haar nieuwe speeltje, euhh tandenborstel, dus spelenderwijs komen we er wel.















Voor een ieder die zich blind heeft zitten staren om Julie haar eerste tandje op de foto te ontdekken. (zie 28-02-06, Tandje). Volgt er nu een foto waarbij je dus twee keer zoveel kans hebt.

8 maanden

Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Zo was ook ik gewaarschuwd door de ervaren moeders: leer je kindje niet te snel zelfstandig worden, niet te snel leren kruipen en al zeker niet te snel leren lopen. Lekker lang baby houden, was het beste wat ik kon doen. Zodra je kindje zich zelf kan verplaatsen, dan is het gedaan met de rust en moet je je kindje continu in de gaten houden. Geen seconde meer alleen laten en continu op letten dat er geen verkeerde voorwerpen binnen handbereik zijn. De lugubere verhalen van andere moeders, dat de oppas heel even iets wilde pakken en dat zo hun kindje van de commode viel, heel even iets uit de koelkast pakken en je kindje is uit de kinderstoel gevallen en zo kent iedereen wel zo’n verhaal. Ik weet nog wel dat ik dacht, mij zal dit nooit overkomen….
De rustige periode is achter de rug. Een periode waarbij je lieve kleine kindje eigenlijk alleen maar at en sliep. Julie is alweer 8 maanden en ik heb toch aardig mijn best gedaan om haar lang baby te houden, maar een hoop ontwikkelingen gaan gewoon vanzelf. Zo kan Julie heel goed zelfstandig zitten, rollen en aan de hand stapjes zetten. Alles op een heel rustig eigen tempo heeft Julie dit allemaal geleerd. Van haar plekje kwam ze nog niet, dus met gemak op een speelkleed of op bed was geen probleem tot voor kort. Net 8 maanden oud en Julie ontdekt iets nieuws, dat kruipen toch wel heel lastig is en dat rollen, waar ze toch al zo goed in is, je ook heel goed op de plaats van bestemming kan brengen, als je maar gewoon door blijft rollen. De schrik van mijn leven bezorgde mijn lieve dochter me, die net dit trucje sinds een uurtje onder de knie had. Ingebouwd tussen de kussen op mama’s bed. Te spelen en te kijken naar mama, die weer eens een poging waagde het huis te ordenen. 1 seconde bukken en het was al gebeurd; een harde knal en daarna meteen een gillende Julie. Mijn hart was ergens op een plek in mijn lichaam, waar die eigenlijk niet hoorde. Pakte Julie, die op haar billen naast het bed was beland, van de grond en begon haar meteen te troosten. Wat erg ik had heel even niet opgelet en ze was gevallen. Gelukkig kon mijn meisje wel tegen een stootje en was er niks aan de hand, want al heel snel verscheen haar brede lach weer. Nog heel even een zielig huiltje toen haar papa thuis van het werk kwam, om hem op haar manier te vertellen wat er gebeurd was.
Een wijze les en een harde les, maar vanaf nu verlies ik haar echt geen seconde meer uit het oog!!

Het consultatiebureau.

Het was weer zover Julie moest naar het consultatiebureau en hoe vervelend ik die bezoekjes ook vind, had ik toch van alles gedaan om mee te kunnen naar deze afspraak. Met zweetdruppels op mijn hoofd vlieg ik net op tijd mijn huis binnen. Julie ligt op bed met haar pyjama aan en haar vader staat zich nog rustig op te tutten. Helemaal verbouwereerd zeg ik tegen de vader van Julie: “je laat haar toch niet in haar pyjama naar het consultatiebureau gaan?” Snel trek ik Julie haar pyjamaatje uit en zoek ik een leuk outfitje uit. Het blijft toch nog een beetje pronken op het consultatiebureau, ondanks het feit dat je kindje voor meer dan helft van de tijd alleen in haar luier mag zitten. Precies op tijd lopen we naar binnen en gelukkig het is rustig. Alleen 1 moeder staat haar pasgeboren baby uit te kleden. Julie die al heel goed kan zitten had ik binnen een paar seconden alweer uit haar mooie outfit gehesen. Ik zie de moeder naast me met grote ogen naar me kijken. “Het went hoor die kleine kleertjes, je word vanzelf handig,”zeg ik. “Gelukkig maar, zeg de moeder met haar kleine huilende baby, want ik sta nu zo onhandig te klungelen.” Ik werp haar een begripvolle lach toe, opeens ben ik nu die ervaren moeder in haar ogen en ondertussen loop ik met mijn blote dochter naar de weegschaal. Zittend is ze gewogen, wat lijkt dat groot zo met losse handjes zitten. 8145 kilo, lengte 66,6cm en hoofdomtrek 44,7cm. Niks gek dat Julie haar kleertjes te klein worden. Eenmaal binnen zit Julie lekker te kletsen en te trommelen op de tafel, wat een vrolijker dochter hebben jullie, zegt de mevrouw die Julie nakijkt. Een kopje cup a soup word voor de hard werkende vrouw binnengebracht. Oh jee Julie ruikt eten en jawel hoor vanaf dat moment tot dat we de kamer uit waren heeft Julie alleen nog maar hap, hap, hap geroepen. Nog even wat gekletst over hoe alles gaat en nog wat tips gekregen en wat voedingsadviezen; eindelijk mogen we aan die boterham met smeerkaas beginnen. Thuis had Julie kennelijk nog steeds de geur van de soep in haar neus, want ze bleef om eten vragen. Nou dan maar meteen de boterham met smeerkaas, kijken of je dat lekker vind. Natuurlijk vond Julie dat heerlijk. Een hele boterham met smeerkaas ging er met gemak in.

Zouden die bezoekjes aan het consultatiebureau dan toch nog leuk worden?!