8 maanden

Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Zo was ook ik gewaarschuwd door de ervaren moeders: leer je kindje niet te snel zelfstandig worden, niet te snel leren kruipen en al zeker niet te snel leren lopen. Lekker lang baby houden, was het beste wat ik kon doen. Zodra je kindje zich zelf kan verplaatsen, dan is het gedaan met de rust en moet je je kindje continu in de gaten houden. Geen seconde meer alleen laten en continu op letten dat er geen verkeerde voorwerpen binnen handbereik zijn. De lugubere verhalen van andere moeders, dat de oppas heel even iets wilde pakken en dat zo hun kindje van de commode viel, heel even iets uit de koelkast pakken en je kindje is uit de kinderstoel gevallen en zo kent iedereen wel zo’n verhaal. Ik weet nog wel dat ik dacht, mij zal dit nooit overkomen….
De rustige periode is achter de rug. Een periode waarbij je lieve kleine kindje eigenlijk alleen maar at en sliep. Julie is alweer 8 maanden en ik heb toch aardig mijn best gedaan om haar lang baby te houden, maar een hoop ontwikkelingen gaan gewoon vanzelf. Zo kan Julie heel goed zelfstandig zitten, rollen en aan de hand stapjes zetten. Alles op een heel rustig eigen tempo heeft Julie dit allemaal geleerd. Van haar plekje kwam ze nog niet, dus met gemak op een speelkleed of op bed was geen probleem tot voor kort. Net 8 maanden oud en Julie ontdekt iets nieuws, dat kruipen toch wel heel lastig is en dat rollen, waar ze toch al zo goed in is, je ook heel goed op de plaats van bestemming kan brengen, als je maar gewoon door blijft rollen. De schrik van mijn leven bezorgde mijn lieve dochter me, die net dit trucje sinds een uurtje onder de knie had. Ingebouwd tussen de kussen op mama’s bed. Te spelen en te kijken naar mama, die weer eens een poging waagde het huis te ordenen. 1 seconde bukken en het was al gebeurd; een harde knal en daarna meteen een gillende Julie. Mijn hart was ergens op een plek in mijn lichaam, waar die eigenlijk niet hoorde. Pakte Julie, die op haar billen naast het bed was beland, van de grond en begon haar meteen te troosten. Wat erg ik had heel even niet opgelet en ze was gevallen. Gelukkig kon mijn meisje wel tegen een stootje en was er niks aan de hand, want al heel snel verscheen haar brede lach weer. Nog heel even een zielig huiltje toen haar papa thuis van het werk kwam, om hem op haar manier te vertellen wat er gebeurd was.
Een wijze les en een harde les, maar vanaf nu verlies ik haar echt geen seconde meer uit het oog!!