Kraak het en maak het.

Ik hoor het nu al een aantal mensen zeggen: “Daar heb je de moeder van Julie weer met haar uitdrukkingen”. Ik weet het, ik kan inmiddels al een aardig boekje vol krijgen met mijn eigen taaltje.

Julie heeft er voor gezorgd dat ik te kraken ben, dat merkte ik al in mijn zwangerschap terwijl ik de film ice age zat te kijken, want zomaar opeens stroomden de tranen over mijn wangen. Terwijl normaal gesproken je toch wel heel veel moeite moet doen om bij mij überhaupt een traantje te zien. Toen dacht ik nog dat het door die rare zwangerschapshormonen kwam. Nu Julie al ruim een half jaar oud is, merk ik dat ik nog steeds te kraken ben en dat de grens van tranen veel sneller wordt overschreden. Vooral bij films waar er iets zieligs met kindjes gebeurt. Er hoeft alleen al een kindje te gaan huilen en ik moet alweer weg zappen. De media maken mooi misbruik van mijn nieuwe softe eigenschap, want bijna iedere week verschijnt er een folder in de brievenbus voor een goed doel voor zieke kindjes. Helaas blijft het niet alleen bij films en goeie doelen. Het is lang geleden dat het mij iets uitmaakte als iemand iets over mijn uiterlijk te melden had, maar toen er laatst iemand iets over mijn ernstige, serieuze, verdrietige koppie te melden had, knapte er van binnen iets bij me. Het uitte zich, gelukkig iets later op de fiets, met dikke tranen en weer een paar seconden later liep ik luid snikkend de trap op van mijn fijn vertouwde boomhutje. De vader van Julie snapte niks van mijn dikke tranen die alleen maar dikker werden. 1 verdieping hoger hoor ik een kreet van mijn dochter, die blijkbaar net ontwaakte uit een lange slaap. “Ga maar lekker naar haar toe, hoor ik de vader van Julie zeggen, dan maak ik wel een lekker ontspannend badje voor jullie”.

Met een rood hoofd en natte ogen duik ik boven het bedje van mijn dochter, die net hele verhalen aan haar lieve knuffel vertelt. Zodra ze me ziet vliegen haar armpjes in de lucht en begint ze te schateren. Haar brede glimlach maakt het dat mijn verdriet verdwijnt en even later zitten we samen in bad te lachen en te spelen met de badeendjes alsof er niks aan de hand is geweest.