Ziek!

Ontroostbaar huilen, zo trof ik vanochtend Julie aan . Aan de borst, maar zelfs dat middel hielp niet. Wat was er toch aan de hand. Julie haar voorhoofd was gloeiend heet. Koorts? De vader van Julie ging met haar lopen helemaal slap hing ze in haar vaders armen, maar ze werd wel weer rustig en het huilen stopte. Voorzichtig weer neer leggen en dan toch maar even temperaturen: 39.1, mijn meisje was echt ziek!! Wat nu, ik kon niet aan haar vragen, waar ze last van had en wat ik voor haar kon betekenen, best lastig, bedacht ik me opeens.
Dan maar mijn lieve zieke meisje eens goed vertroetelen en verzorgen zodat ze snel weer opknapte. Zo stond ik dus eerst haar bedje te verschonen, alles bacillen vrij te maken. Julie kreeg iets koelers aan zodat ze haar warmte van de koorts kwijt kon. Even slapen in haar schone kamer en ondertussen kon ik allemaal dingentjes voorbereiden in de keuken die haar beter zouden maken. een geraspte appel, een stukje geroosterd brood en een kopje slappe thee. De hele dag was ik in de weer met mijn lieve zieke dochter, die het blijkbaar heerlijk vond om zo verzorgd te worden. Met een ziek hangerig lichaam liet ze zich alles toestoppen. Op haar rode hoofdje verscheen af en toe een lieve glimlach, als ik voorzichtig een koud washandje op haar hoofd legde. Even was er een moment van paniek: als de koorts nu al zo hoog was, hoe hoog zou het vanavond dan wel niet zijn en er is nog geeneens paracetamol voor baby’s in huis. Gelukkig was de paniek snel weggenomen door mijn lieve buurvrouw, die speciaal voor Julie even naar de apotheek is gegaan en daarna nog even op zieken bezoek is geweest.
Julie had zich die dag geweldig door de koorts heen gesleept en de volgende dag was mijn lieve dame alweer helemaal koortsvrij en was ze weer helemaal de oude.