Vakantie; deel 1:

Terug naar mijn roots.

Van de ene drukte zou ik in de andere drukte vliegen. Gelukkig had ik nog net 1 weekje vrij kunnen regelen voordat ik aan mijn nieuwe baan begon. Dat ene weekje moest dan ook gevierd worden met een weekje weg. Frankrijk daar wilde ik naar toe. Ik vergat alleen even dat je toch een hoop moet regelen voor zo’n weekje. Hond die zijn inentingen moet hebben, Julie die nog steeds geen eigen paspoort heeft en natuurlijk ook de vader van Julie die helemaal geen vrij had in deze week. Een onmogelijke taak dus. Gelukkig was het mooi weer in Nederland. Thuis blijven kon ik niet en wat een geluk ik kon terug naar mijn geboorteplekje. Daar gingen we dan met de Julie mobiel helemaal afgeladen op naar onze vakantie.

Hoewel we werden ontvangen met een barbecue en de buitenlucht verrukkelijk was, was het voor Julie niet echt een feestje de eerste avond. Het huis was vreemd het bedje kende ze niet, teveel leuke gezichten, etc. Om 23.00 uur sliep Julie nog niet. Het was mijn eerste keer en gelukkig werd ik gesteund door de vader van Julie, maar ik heb Julie voor het eerst weg moeten leggen en haar moeten laten huilen. Verschrikkelijk vond ik het gelukkig bleef het bij die ene keer en hield het huilen snel weer op. Julie sliep haar slaapjes daarna weer zoals ik gewend was. Het voordeel was dat ik nu tijdens haar slaapjes buiten kon zijn. Buiten in de natuur en in de zon. Helemaal tot rust kwam ik. Julie die genoot met mij mee. Een enorme tuin waar ze vrij in rond kon kruipen. Heel veel bloemetjes waaraan ze kon ruiken. De lavendel waar je eigenlijk rustig van moet worden, maar waar Julie wild van word. Het mierennest waar ze onder het toeziend oog van haar moeder in zat te spelen. Ik zei nog lachend: “Kijk er loopt een mier over haar arm en ze probeert hem te pakken met haar kleine vingertjes.” 1 seconde niet kijken en zag toen dat mijn lieve Julietje verdween onder de mieren. De eendenvijver voor de deur met al die eenden en ganzen die gewoon uit je hand eten en soms ook een vingertje mee namen. Een paar keer kwaak zeggen en het was mij alweer duidelijk dat Julie naar de eendjes wilde. In een schuurtje stond een bolderkar daarmee kon ik heerlijk wandelen op de plekken waar ik vroeger ook zoveel had gelopen. Samen met Julie in de bolderkar op zoek naar mijn oude vertrouwde favoriete plekjes. Het gaf me een geweldig gevoel van binnen. De fietstochtjes door de natuur, want gelukkig was ik zo slim geweest om het fietsstoeltje mee te nemen. Julie op het soldatenpad. Het heel korte bezoekje naar een heel bijzondere vrouw in mijn leven, eindelijk kon ik Julie aan Stapie showen. ’s Avond oog in oog staan met een enorm hert. Het zegt jullie waarschijnlijk allemaal niks maar voor mij was het allemaal zo bijzonder.


Alles was veel tekort en helaas werd mijn tripje naar mijn geboorteplaats nog korter dan gepland, maar ik heb er enorm van genoten en alles gedaan wat ik wilde doen.