Mama's trekjes.

“Wat kijkt ze boos, nee ze kijkt serieus, nee joh bedenkelijk”. Als je wat ouder wordt komt het woordje streng nog bij het rijtje. Uit ervaring weet ik er alles van. Alleen nu hebben ze het dit keer niet over mij. Nee, nu gaat het over Julie. Ik word nu een keertje niet lastig gevallen met mijn uitgesproken blik. Of komt dat omdat mijn blik is veranderd sinds Julie er is? In ieder geval krijgt Julie nu de volle laag. Die het gelukkig nu nog helemaal niet erg vind al dat commentaar op haar blik en ik, ik zeg nu trots als iemand zegt wat kijkt ze boos, bedenkelijk of serieus, dat heeft ze van mij. Eerst de kat uit de boom kijken. Niet iedereen is een glimlach waard. Eerst weten wat voor vlees je in de kuip hebt, toch?!

In mijn werk/studeer/rommel -kamer hangt heel groot een ingelijst gedicht:

De boomdieren
In de bomen is de hemel dichterbij
is de grond verder van de grond
weten de dieren, misschien
springen zij daarom
van boom tot boom
van tak tot tak
dan weer dichter bij de hemel
dan weer dichter bij de grond.
Gedicht K. schippers

Een gedicht dat ik ooit gekregen heb van de vrouw met de magische handen. Waarom? Omdat ik als klein meisje met mijn bedenkelijke blik de hoogte in vluchtte. Lekker rustig in de bomen, vaak met een boek. Overal klom ik in. Gek op klimmen, niks was te moeilijk en als ik eenmaal boven was, was ik helemaal trots. Nog een trekje die Julie van mij heeft mee gekregen?

Julie klimt sinds een paar dagen overal in. Niets is te hoog. Ik als moeder zijnde hou mijn hart vast, maar laat haar wel haar gang gaan. Haar wipstoel, het stepapparaat, dozen, tafels en natuurlijk de trap. Als ze bezig is met klimmen komen er allemaal ondeugende geluidjes uit haar mond. Eenmaal boven krijg ik een trotse en ondeugende lach. Nee, zeker geen trekje van haar papa die last van hoogtevrees heeft en hoe dol ik ook op de papa van Julie ben en hoe leuk ik het ook vind dat Julie veel trekjes van haar papa heeft. Hoe trots ik nu ben dat ik trekjes van mezelf in Julie herken. Trots op haar lieve boze, serieuze, bedenkelijk blik en trots op haar geweldige, gevaarlijke klimpartijen.

11 maanden.

Nog maar 1 maand en dan is Julie alweer 1 jaar oud. In mijn ogen lijkt ze nog zo klein en is 11 maanden zo dichtbij de 1 jaar dat het alweer zo oud klinkt.
Geen klein feestje vandaag voor Julie haar 11 maanden verjaardag. Vandaag moesten we met z’n alle de hele dag op pad voor een trouwerij. Ik blijf het een hele organisatie vinden zo’n dagje uit met je kind. Wat je allemaal wel niet mee moet nemen en waar je allemaal wel niet aan moet denken. Je zou denken dat je de luiertas en de rest na 11 maanden wel binnen een paar seconden hebt ingepakt. Nou, deze moeder niet hoor! Het gevolg hiervan was dat we veel te laat aankwamen. Het was best spannend zo’n dag uit want ondanks dat Julie alweer 11 maanden is, is het wel een kind dat vast zit aan een bepaald ritme. Haar slaapjes zijn heilig voor haar en voor haar moeder. Julie slaapt eigenlijk best nog wel veel overdag. ‘s Ochtends anderhalf uur. Tussen de middag twee en een half uur en soms nog in de late middag een dutje van 45 minuten. Tja, hoe ga je dat nou inplannen tijdens zo’n heel dagje weg. Nou gewoon niet dus. Normaal slaapt Julie in de auto of in de wagen, maar vandaag had ze gewoon geen zin om te slapen en bleef ze de hele dag wakker. Het was een geslaagde dag en avond. Julie heeft druk naar iedereen gezwaaid, kusjes uitgedeeld, gespeeld op een levensgrote trampoline, de kerkdienst verstoord met haar geweldige hoge stem (die zo lekker galmt in de kerk), twee nieuwe woorden aan haar vocabulaire toegevoegd (koe en boe) en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het gevoel van deze enorm leuke drukke dag; heel veel baby nachtmerries tijdens eindelijk haar avondslaap. Toch een beetje teveel van het goede zo drukke dag met allerlei prikkels…….


Nog 1 maand en dan is Julie 1 jaar. Een feestje, een taart, slingers, wat zou Julie toch willen voor haar verjaardag? Een houten loopkar, een poppenwagen, een duw driewieler voor buiten, speeltjes voor in bad, zwembandjes voor in het zwembad, nieuwe schoentjes van baby paws (want maatje 3 is toch echt al te klein), kleertjes in maatje 80, muziek speelgoed, servies van Jip en Janneke, dingetjes voor in haar haar en zo kan ik nog wel even doorgaan. De vader van Julie verstopt angstvallig zijn bankpasjes deze maand, maar moet toch wel een beetje om me lachen. "We organiseren gewoon een kinderfeestje" , zegt de vader van Julie. "Daar is je dochter zeker blij mee".

Julie haar eerste WK.

De oranje gekte is ook bij ons thuis toegeslagen. De hele woonkamer is versierd met allerlei oranje vlaggetjes, slingers, T-shirts, hoeden en met van alles wat er maar oranje is. Julie vindt haar versierde woonkamer wel prima. Ze is dol op de oranje opblaasbare spulletjes en ligt dubbel als haar mama haar oranje outfit aanheeft.

Julie haar allereerste oranje wedstrijd was vandaag. Dat betekende ook een verkleed partijtje voor haar. Gelukkig scoorde het Nederlands elftal vrij snel,want een hele wedstrijd kijken dat hield Julie niet vol. Toch was het een geslaagde wedstrijd, mede dankzij de winst maar vooral vanwege Julie die in haar outfitje en met haar vrolijke brede glimlach het hoogtepunt van de middag was.

De nieuwe Page reclame....