Het begin van ons avontuur.

Eindelijk na twee jaar waren wij aan de beurt om weer eens lekker op vakantie te gaan. Nou zijn we altijd wel van het alles op het laatste moment regelen, waren we dit jaar wel erg last minute. We kwamen er maar niet uit wat we wilde doen. Gingen we gewoon weer op de bonnefooi met onze vertrouwde chevy? De zon tegemoet rijden, overal slapen waar we maar willen, leuke plekjes uitzoeken. Gewoon het vertrouwde avonturistische wild kamperen. Snel een afspraak maken bij de garage voor de chevy en dan alleen nog maar pakken. Toen sloeg de twijfel toe. Zou dat wel goed gaan met Julie in de bus. Zou ze wel aan haar slaapjes komen overdag. Zou ze ’s nachts wel doorslapen en zou ze niet wakker worden van ons als wij willen gaan slapen. Hoe moest het met regen, de bus is misschien toch wel een beetje te klein voor zo’n beweeglijk kleintje. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Na de vakantieverhalen van Mees van het hoekje te hebben gehoord (ook met een bus) hebben we maar besloten dat we onze lieve chevy toch maar weer een jaartje laten staan. Wat nu een huisje huren? Waar? Het was echt een drama zo alles regelen op het laatste moment, maar uiteindelijk hadden we dan toch iets gevonden wat aan onze smaak voldeed en waar we dachten het wel 2 weken vol te houden. Nu het pakken nog. Overval lagen er briefjes in het huis. De papa van Julie zou alles gaan pakken aangezien zijn vakantie een weekje eerder begon. Als dat maar goed gaat…… Op het laatste moment haal ik nog wat boodschappen in huis, pak ik de koffer van Julie en mij in en zorg ik voor onderdak voor onze lieve vogel. Afzien hoor zo'n pakdag. Het zweet droop van het hoofd van de vader van Julie. De auto zit vol krijg ik te horen. Met verdrietige ogen kijk ik naar nog 3 grote tassen die er ook nog echt in moeten, pffff best lastig hoor op vakantie gaan met een dochter van 1 jaar oud.
Het volgende dilemma waar we voor stonden was hoe laat zullen we gaan rijden. 1300 kilometer hadden we voor de boeg. Een aardig eind als je 1 jaar bent en alleen maar in je autostoeltje kan zitten. Gaan we overdag rijden of ‘s nachts? Rijden we in 1 stuk door of maken we een overnachting?.
Het werd ’s nachts om 23.00 uur, nou ja dat was de bedoeling maar uiteindelijk reden we pas om 00.00 uur weg omdat we toch nog van alles waren vergeten en we nog 3 keer terug moesten. De auto zat bomvol. Ik kon Julie nog net zien. Helemaal ingebouwd zat ze in haar autostoeltje in haar pyjama. Het ging goed Julie viel meteen als een blok in slaap. Iedere keer als we stopten om te wisselen werd ze even wakker. Het enige wat we niet zo slim hadden gedaan was het eten en drinken voor onderweg. We konden er namelijk niet bij en dus ook een flesje voor Julie was er nog niet. Al doende leert men, toch? De reis ging prima zo ’s nachts op cruise control. Tussen de middag waren we bijna op de plaats van bestemming. Het laatste gedeelte door de bergen duurde nog het langst. Helemaal toen er net een zware vrachtwagen voor ons was omgekanteld en een politie agent ons kwam vertellen dat het nog 8 uur duurde. Dit was het begin van ons avontuur. We reden terug naar het dorpje St-Chinian om daar aan te schuiven op een terrasje om de vakantie in te wijden met een heerlijk glas rosé.