Niet bij te benen.

Groeispurt of komt het doordat Julie net 1 jaar is geworden en dat het dan allemaal wat sneller moet gaan. Julie is in ieder geval niet bij te benen.

Het was een lange tijd rustig in Julie haar mond en om eerlijk te zeggen vond ik dat heerlijk want eindelijk kon ik weer eens de nachten gewoon doorslapen. Opeens kwam daar dus verandering in. Gelukkig bleven de nachten ongestoord. Tijdens een brede lach zag ik weer een puntje tevoorschijn komen. Niks van gemerkt. Links bovenin, tand nummer 5. De volgende dag ging ik weer even in Julie haar mond gluren hoe het met tand nummer 5 ging, zag ik daar tot mijn verbazing dat tand nummer 6 rechts bovenin ook al door was. De telefoonboom was inmiddels alweer ingezet, Julie had alweer zes tanden. Het bleef alleen niet bij die 6 tanden want een paar dagen later stond links onderin haar mondje tand nummer zeven, helemaal scheef. Nergens last van gehad gelukkig. Nu het zwaarste gedeelte de kiezen en volgens mij gaat dat niet heel lang meer duren, want het kwijl stroomt alweer uit Julie haar zeven tandige mond.

Dat die tanden opeens zo snel gaan, dat kan natuurlijk, maar het bleef niet bij die tanden. Ik dacht eerst dat het aan mij lag, maar sinds Julie 1 jaar oud is lijkt ze zoveel wijzer en ouder. Het babyzijnde is er een beetje vanaf. Ze wandelt vrolijk door de kamer achter haar babywagen. Wil ook dat de baby iedere dag een schone luier krijgt. Kent heel goed het verschil tussen ja en nee en het woordje "die" met haar wijsvingertje doet het ook aardig goed. De volgende verrassing die Julie voor mij in petto had kwam na een dag hard werken. Julie had haar dag doorgebracht met de vrouw met de magische handen. Lag het daar aan? Ik was druk bezig met Julie haar avondprakje en Julie was lekker in de keuken aan het rommelen met allerlei potjes en pannetjes. Opeens zie ik naast me Julie staan helemaal los. Heel vreemd gezicht zo klein mensje wat ineens helemaal los kan staan. Dat was weer iets voor de telefoonboom. Ik merkte meteen het nadeel van fulltime werkende mama zijn. Zodra ik de vrouw met de magische handen aan de telefoon krijg, krijg ik te horen: “oh, ik dacht dat jullie dat wel wisten.” “Ze heeft het namelijk de hele dag al gedaan.”

Het is een prachtig gezicht. Heel voorzichtig duwt Julie zich omhoog vanuit zit naar staan. Zoveel kracht zit er in haar beentjes. Heel stevig staat ze dan en heel stabiel. Ook kan ze iets in haar handen houden, maak niks uit ze staat als een rots. Los stapjes zetten dat niet hoor, want dan raak je uit balans. Ze blijft gewoon alleen maar stil staan.