Het consultatiebureau.

Drie maal is scheepsrecht

Voor de derde keer naar het consultatiebureau en Julie haar tweede prik. Aangezien ik nu al een ervaren consultatiebureau ganger was behoefde deze keer geen voorbereidingen getroffen te worden. Zou je net zien dat alles heel anders verloopt.

Julie was de avond ervoor heel de nacht wakker geweest, ze had zich namelijk iets nieuws aangeleerd hardop lachen en omdat ze merkte dat haar vader en ik dat zo grappig vonden ging ze daar dus een hele nacht vrolijk mee door. Het volgende wat anders verliep was dat de vader van Julie het eigenlijk te druk had, waardoor ik hem een consultatiebureau bezoekje vrijaf gaf en het laatste was dat we extreem lang moesten wachten bij het consultatiebureau zelf, er waren nog twee wachtende voor ons. Dit alles had als gevolg dat het zo is verlopen: ik loop te banjeren met een naakte Julie door het consultatiebureau, die langzaam aan een beetje begint te jammeren omdat ze wilde slapen. Eindelijk zijn wij aan de beurt. Julie probeerde nog de arts met haar slapende oogjes te volgen, maar al dat geklets daar had Julie geen zin meer in en toen de arts ook nog eens allerlei controles bij haar uitoefende was ze het zat en zette ze het op een brullen. De prik veranderende niks aan haar gehuil. Ze was gewoon moe, doodmoe. Nadat dit alles snelde ik naar de draagzak waar ik mijn inmiddels best wel zware dochter ( 5750 gram, 60,5 cm lang en een hoofdomtrek van 40,2 cm) inleg. Je zag dat ze zich meteen begon in te nestelen en als een blok inslaap viel.

Eigenlijk valt die prik wel mee, maar Julie verplicht wakker houden, dat valt nog zwaar tegen.