Box Janneke

Tijdens mijn zwangerschap raakte ik op de sportschool in gesprek met een andere zwangere. Iets wat niet mijn favoriete bezigheid was kletsen tijdens het sporten, nou ja sporten rustig baantjes dobberen met mijn dikke buik. En dan al zeker niet kletsen met een andere zwangeren, maar zo vriendelijk als ik was kletste ik gezellig met haar mee. Als eerste kwamen natuurlijk de zwangerschapsklachtjes en de bakerpraatjes aanbod. Mijn zwangere zwemmaatje had natuurlijk nergens last van en genoot volop van haar zwangerschap. Ik zei natuurlijk meteen dat bij mij alles ook geweldig verliep, maar in mijn achterhoofd zag ik mezelf alweer boven de wc hangen. De ruimte waarin ik merendeels van mijn zwangerschap heb doorgebracht. Tenminste als ik de ruimte haalde. De bakerpraatjes liet ik een beetje langs me heengaan, want aan dit onderwerp ergerde ik me het meest, gelukkig heb ik hierin een hoop zwangere achter me staan en zijn juist de niet zwangere die de meeste bakerpaatjes erop na hebben gehouden. Hierna viel het gesprek stil en dan word het echt akelig stil als je met z’n tweeën (of eigenlijk vieren, haha) in het zwembad bent. Dus begon ik maar over de babyuitzet en vertelde ik haar het verhaal dat ik net een box had aangeschaft en wel box Janneke. Ik had de keuze tussen Jip en Janneke, maar de naam was volgens mij dan ook het enige verschil dat ze hadden. Ik dacht dan vertel ik haar ook maar meteen de rest van het verhaal, namelijk dat de vader van Julie na lang zeuren van mij, want eigenlijk wilde de vader van Julie dat ze nog even in haar doos werd bewaard, de box in elkaar heeft gezet. Onze trouwe viervoeter volgde ons geklungel en aan zijn enthousiasme te zien dacht hij vast dat het een nieuw plekje was voor hem. De vader van Julie zei meteen: “zo dit is een mooie gelegenheid om onze trouwe viervoeter te leren wiens plaats dit is.” Zo gezegd zo gedaan. De vader van Julie loopt naar boven en pakt mijn knuffel uit mijn bed ( eh, uit een doos ergens op zolder??) en zet de knuffel in de box en zegt tegen onze trouwe viervoeter kijk daar is de baby, zachtjes doen met de baby, lief zijn voor de baby en zo heeft de vader van Julie iedere dag trouw met onze viervoeter geoefend. “Schattig hè”, zeg ik tegen mijn zwangere zwemmaatje. Waarop ik als antwoord krijg: “wij schaffen geen box aan, want als je je kind in een box legt lijkt het net of je het achter tralies stopt en dat vinden wij gemeen.”Nou daar moest ik het dan maar mee doen. Gelukkig was mijn zwanger zwemmaatje al snel uitgeput van al het dobberen en had ik het zwembad lekker voor mij alleen.
Tot op de dag van vandaag is box Janneke alleen gebruikt voor mijn lieve knuffel die figureerde als baby tussen alle spulletjes van Julie. Een erg makkelijke opruimbox. Alleen vandaag heeft box Janneke ter beschikking gestaan voor mijn dochter Julie Janne, want die had opeens besloten dat het best wel lekker slapen is achter die tralies!!