De wipstoel

Er was een wonder gebeurd. Julie had haar eerste nacht doorgeslapen in haar eigen bedje. Om 23.00uur ’s avonds had ze nog een slokje gedronken, daarna had ik haar in haar eigen bed gelegd. Met het idee van over 10 minuten hoor ik toch wel weer huilgeluidjes stapte ik in mijn bed, maar de huilgeluidjes kwamen niet na tien minuutjes, maar pas om 05.15 uur. Ruim zes uur later. Een verademing!! Het was dan ook meteen feest in het huis van Julie. Julie vloog totaal uitgehongerd de borst aan en had geen oog voor haar overdreven blije ouders. Na voldoende te hebben gedronken, gunde Julie ons nog 1 vriendelijke glimlach en viel meteen weer in slaap. Daar zaten we dan, de vader van Julie en ik, helemaal uitgeslapen en klaar wakker naar een slapende Julie te kijken. De rest van de dag leek het of ik een totaal andere dochter had. Totaal uitgerust en super vrolijk en daar kwam nu weer een ander probleem naar voren (het is ook nooit goed hè) Namelijk het avondetenritueel. Normaal gesproken ligt Julie rond het avondeten heerlijk te slapen in de draagzak, zodat de vader van Julie en ik toch nog rustig met twee handjes kunnen tafelen. Echter vandaag was onze lieve dochter klaarwakker tijdens het avondeten en was ze duidelijk in voor een spelletje. Wat nu vroegen wij ons af. In de opruimbox Janneke zagen we het cadeau van haar te gekke opa staan. De wipstoel met trilfunctie en muziek, wat wil je nog meer. Echter had deze prachtige wipstoel nog geen functie gehad, dus werd dit weer 1 van onze nieuwe experimenten. De wipstoel werd in de keuken gezet met de trilfunctie aan. De muziek lieten we maar achterwege, want toen Julie eenmaal in haar prachtige wipstoel van haar te gekke opa werd gezet, kwamen er zoveel leuke geluidjes uit haar mond, dat daar geen muziek tegen op kon. Dankzij deze geweldige stoel hebben de vader van Julie en ik heerlijk met twee handjes kunnen genieten van onze heerlijke avondmaaltijd.