Verpest.
Het is de schuld van de vakantie in Spanje, slapen op het strandbedje samen met mama. Het is de schuld van de vakantie in Frankrijk gezellig met zijn allen in de camper, samen slapen met papa en mama. Het is de schuld van een enorme valpartij uit het ledikant. De schuld van een vervelende kinderziekte. De schuld van een nieuwe kamer en een nieuw groot bed. De schuld van Julie haar slaapstoornis.
De schuld van de zwangerschap. De schuld van de vermoeidheid, maar volgens mij is het voornamelijk mijn eigen stomme schuld. Ik heb het verpest. Julie slaapt niet meer in haar eigen bed maar in dat van ons. Zowel overdag als ’s avonds. Het is zelfs zo erg dat Julie haar vader op de nieuwe kamer van Julie slaapt. Zodra hij zijn eigen bed in wil kruipen roept Julie; “papa wegwezen.” “Papa naar Julie kamer.” “Julie samen slapen met mama.”
Ik heb het toegelaten en waarom? Ik heb het toegelaten omdat ik zo intens moe was en er achter ben gekomen dat Julie heerlijk rustig slaapt zo naast me. Haar slaapstoornis is een stuk makkelijker op te vangen. Ik hoef namelijk niet meer het bed uit, daarbij word ze vaak nog maar 1 keer rustig wakker en hoef ik haar alleen maar een flesje te geven en ze slaapt weer verder. Een verademing vergeleken bij soms wel drie keer per nacht, ontroostbaar gillend wakker worden. Ze slaapt nu zelfs door tot 08.30 uur. Echt uitslapen dus voor iemand waarvan de dag normaal al om 06.00 uur begon. Het erge is nog eens dat ik er nog van geniet ook. Heerlijk zo’n middagdutje als je zwanger bent. Of lekker een boekje lezen op bed en af en toe naar je kindje kijken die zo lekker vredig ligt te slapen. Een prachtig gezicht toch. Daarbij lig ik niet eindeloos wakker van het gesnurk van de vader van Julie.
Wat ben ik toch een slechte moeder…..
posted by Roselie @ 11:07 p.m.
4 Comments:
Ik vind je geen slechte moeder hoor!! Ik kan het me wel voorstellen en ze zeggen wel eens dat het beter is dat je je als ouders goed voelt en ik kan me zo voorstellen als je weinig slaapt dat je op een gegeven moment helemaal gek wordt. Gewoon naar je gevoel luisteren en als je dan weer fit bent dan probeer je het toch weer?
groetjes de mama van Julia
Nou Roos, schaam je! ; )
Nou ik vind jou helemaal geen slechte moeder, juist een hele goeie. Het komt heus wel goed hoor en Julie heeft veel meer aan een sterke moeder.
groetjes de mama van roosje
Hi Rose, wat een heerlijk herkenbaar verhaal. Bij mij was het schuldgevoel direct verdwenen toen mijn huisarts zei" joh, lekker tussen je inleggen, want geloof me, tegen de tijd dat ze 14 zijn lost het probleem zich vanzelf op". En geloof me, ik heb ervan genoten. Dat handje dat 's ochtends door je haar strijkt (en er vervolgens keihard aan trekt), die kleine snurkjes en gewoon, de aanblik van je slapende engeltje. Heerlijk toch! En mijn huisarts kreeg gelijk, want wil het bij de jongste (6) nog wel eens lukken ("joh, wil je niet in het grote bed slapen want papa is op reis? ), de oudste (8) kiest nu voor vrijheid en zijn eigen bed (want anders kan hij niet stiekum lang lezen met de zaklamp onder de dekens). Dus Rose, genieten maar, want die mooie momenten vliegen voorbij!
Petra
Een reactie posten
<< Home